یا فاطمه معصومه ادرکنی ....
بسمه تعالی
اینو یه سال تو وب اصلیم نوشتم و خواستم اینجا هم داشته باشم :
وفات حضرت معصومه (س) تسلیت...
سلام بی بی جان ...
می خواهم سخنی گویم با شما خانم جان :
سالیانیست که اذنم داده ای هر هفته مهمانت باشم
هر سه شنبه با دیگر دلدادگان در صحن حرمت نوای حسین حسین (ع) گیرم و بر سینه زنم
چی از این زیباتر که در حرمت به امام حسین (ع) متوسل شویم؟
خانم جان وقتی پا به حرمت می گذارم یاد حرف بزرگان می افتم که گفتند
"هرگاه خواستین حضرت زهرا(س) را زیارت کنید به بارگاه حضرت معصومه (س) بروید ...."
اری دل اسیرم وقتی پا به حریمت می گذارد عادتش شده که سلامی هم به مادر بدهد...
و هرگاه که از دور ٬ آنگاه که هنوز در اتوبوس هستیم و شاهد گنبدت می شوم
صحن و گنبد حرم حضرت زینب (س) است که در جلوی دیدگانم نمایان می شود
و یاد غربت و هیبت آنجا ....
اما ببخش مرا خانم جان ُ ببخش که این همه آمده ام به حریمت اما ... اما نه زیارتی با معرفت ...
این است درماندگی همیشگی من خانم جان ....
راستی چقدر زیباست لقبت خانم که به شما می گویند : زینب ایران (س)
با آمدن نام حضرت زینب (س) روضه ایست که در ذهنم جان می گیرد :
وقتی دستای شما رو کنار کشیدن پیراهن امام رضا (ع) در آغوش شما دیدن
بی بی اگر که شد دلتون زخمی اما پیراهن امام رضا (ع) که بوی خون نمی داد .... یا حسین (ع)
بی بی جان دیگر توان ادامه نباشد ... قرار بعدی ما باشد باز هم سه شنبه شبی دیگر .... یا علی
بی بی حرمت عجیب بوی مادر می دهد ..... بی بیِ بی حرم قبرت کجاست مادر .....یا زهرا
