دوشنبه, ۱۲ تیر ۱۳۹۶، ۰۸:۲۰ ب.ظ
سکوت قلم
بسمه تعالی
سکوت حکمفرما شده بر قلمم
برای فاش نشدن راز قلبم
و اینجا متروکه تر از متروکه شده...
نوشتن آدم رو به خواست خدا آروم می کنه
اما ترس اینکه مبادا آشنایان با آن مواجه شوند
نوشتن را از من گرفت ...
فقط گاهی که دیگر فشار بر قلب زیاد می شود
در یادداشت های گوشی می نویسم و
وقتی آروم می شوم ،
آن هم پاک می شود ....
بین خودمان بماند ...
حدود یک هفته است
که دارد سخت تر می گذرد ...
یک هفته است که دارم حتی از فکر کردن هم فرار می کنم
تحمل حال و روز هفته ی گذشته را ندارم
روزهایش منتظر تاریکی شب بودم
و پنهان شدن در تنهایی و تاریکی اتاقم
و شب فقط خدا خدا می کردم تا خوابم ببرد
تا پایان گیرد حال نامعلوم و داغونم ...
و بالشم هم خیس شدن چشمانم را درک می کرد ....
و چقدر احساس آرامش کردم از ظهر روز عید فطر
وقتی آروم شد این حال نامعلوم به لطف خدای کریمم ...
هنوز هم می ترسم ...
