دونستن ...

بسمه تعالی 

 

چقدر قشنگ بود این بخش از رمانی که می خونمش ....

 

با گریه سر تکون دادم و گفتم:

همیشه دونستن چیزی، با قبول کردنش فرق داره ـ..

من میدونم یا شایدم بقیه رو گول میزدم که میدونم

اما هنوز نور تو قلبم روشن بود...